کد مطلب:313557 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:176
کودک مرده زنده شد
حجةالاسلام والمسلمین جناب آقای سید محمود حسنی طباطبائی بروجردی دو كرامت از كرامات باب الحوائج، قمر بنی هاشم علیه السلام، ذكر كرده اند كه از ایشان تشكر می شود:
1. از پدرم، مرحوم مغفور حاج سید ضیاءالدین حسنی طباطبائی «قدس سره»
[ صفحه 380]
شنیدم كه ایشان فرمودند: در دوران جوانی، كه به قصد زیارت اعتاب متبركات عراق همچون مولی الموالی علی علیه السلام و سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام به آن دیار رفته بودم، روزی به قصد زیارت قمر بنی هاشم علیه السلام همراه جمعی وارد صحن مطهر شدیم.
ما عده ای زن و مرد بودیم كه می خواستیم وارد حرم مطهر شویم. در آن روزها سیم های قطور برق در كنار صحن مطهر قرار داشت و چند سیم لخت برق با فاصله ای اندك از كنار هم می گذشت. در عراق آن روزها تازه بادبادك آمده بود. چند طفل عرب تعدادی بادبادك داشتند و با هم بازی می كردند. آنها دو عدد از این بادبادكها را به هوا كرده بودند كه یك عدد آن ها روی سیم برق گیر كرده بود. یكی از بچه ها می رود بالای بام كه خم شود و بادبادك خود را بردارد، از بالای بام روی این سیم های لخت افتاده و در آنجا خشك می شود.
پدرم فرمودند: به چشم خود دیدم زنی اعرابی سراسیمه خود را به جلوی ایوان رسانید و در حالیكه انگشت ابهام را به حالت تهدید حركت می داد و فریاد می زد و به ضریح حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام اشاره می نمود، سخنانی گفت. سپس به سوی كودكش برگشت و جمعیت هم به دنبالش به راه افتاد. هنوز دو سه قدم فاصله بود تا به زیر جنازه ی فرزندش كه بالای سیم های برق بود برسد، كه ناگاه مثل اینكه كسی كودك را بردارد و جلوی مادر بر زمین بگذارد، كودك آن زن از بالا جلوی مادرش افتاد و شروع به فرار نمود، اما جمعیت به او مجال نداده و بر او هجوم آوردند و در مدت كوتاهی تمام لباس های این كودك تكه تكه گردید و آنها را به عنوان تبرك بردند.
1. از پدرم، مرحوم مغفور حاج سید ضیاءالدین حسنی طباطبائی «قدس سره»
[ صفحه 380]
شنیدم كه ایشان فرمودند: در دوران جوانی، كه به قصد زیارت اعتاب متبركات عراق همچون مولی الموالی علی علیه السلام و سالار شهیدان حضرت ابی عبدالله الحسین علیه السلام به آن دیار رفته بودم، روزی به قصد زیارت قمر بنی هاشم علیه السلام همراه جمعی وارد صحن مطهر شدیم.
ما عده ای زن و مرد بودیم كه می خواستیم وارد حرم مطهر شویم. در آن روزها سیم های قطور برق در كنار صحن مطهر قرار داشت و چند سیم لخت برق با فاصله ای اندك از كنار هم می گذشت. در عراق آن روزها تازه بادبادك آمده بود. چند طفل عرب تعدادی بادبادك داشتند و با هم بازی می كردند. آنها دو عدد از این بادبادكها را به هوا كرده بودند كه یك عدد آن ها روی سیم برق گیر كرده بود. یكی از بچه ها می رود بالای بام كه خم شود و بادبادك خود را بردارد، از بالای بام روی این سیم های لخت افتاده و در آنجا خشك می شود.
پدرم فرمودند: به چشم خود دیدم زنی اعرابی سراسیمه خود را به جلوی ایوان رسانید و در حالیكه انگشت ابهام را به حالت تهدید حركت می داد و فریاد می زد و به ضریح حضرت قمر بنی هاشم علیه السلام اشاره می نمود، سخنانی گفت. سپس به سوی كودكش برگشت و جمعیت هم به دنبالش به راه افتاد. هنوز دو سه قدم فاصله بود تا به زیر جنازه ی فرزندش كه بالای سیم های برق بود برسد، كه ناگاه مثل اینكه كسی كودك را بردارد و جلوی مادر بر زمین بگذارد، كودك آن زن از بالا جلوی مادرش افتاد و شروع به فرار نمود، اما جمعیت به او مجال نداده و بر او هجوم آوردند و در مدت كوتاهی تمام لباس های این كودك تكه تكه گردید و آنها را به عنوان تبرك بردند.